فرمانده و شهید لایق ایرانی
ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻫﻤﺴﺮ ﺷﻬﯿﺪ ﺳﺘﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺗﯿﻤﺴﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ : ﺣﻤﯿﺪﻩ ﺧﺎﻧﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﺑﺮﻭﯾﻢ ﮐﯿﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺯﺩﯾﺪ ﻭ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻫﺎ.
ﮔﻔﺘﻢ : ﺷﺒﻨﻢ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻋﻠﻮﻡ ﭘﺎﯾﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻭﯾﺪ.
ﯾﺎﺩﻡ ﻫﺴﺖ ﺩﻭ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺖ ﺑﺮﻭﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﻮﺡ ﻫﺎ ﻭ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺎﺏ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺗﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﭼﻮﻥ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ. ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﭼﺮﺍ ﻋﮑﺲ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻗﺎﺏ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﯼ؟ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﻫﻤﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﺎﺭﻭ ﺑﺰﻧﯿﺪ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ، ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﯾﮏ ﺁﻟﺒﻮﻡ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻢ.
ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺳﻮﺭﻧﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ﺑﻮﺳﯿﺪ , ﯾﮏ ﺳﺎﮎ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺷﺨﺼﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭ, ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﺭﻓﺖ , ۱۵ ﺩﯼ ﺳﺎﻋﺖ ۸ ﻭ ﻧﯿﻢ ﺷﺐ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ , ﻣﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﻬﯿﻪ ﺷﺎﻡ ﺑﻮﺩﻡ , ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻏﺬﺍﻫﺎﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻼﻗﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﮐﻮﮐﻮ ﺳﺒﺰﯼ ﻭ ﺳﺒﺰﯼ ﭘﻠﻮ ﺑﺎ ﻣﺎﻫﯽ ﺑﻮﺩ , ﯾﺎﺩﻡ ﻫﺴﺖ ﺍﻭﺍﯾﻞ ﺍﺯ ﻣﯿﺂﻣﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ : ﺑﻪ ﺑﻪ، ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﭼﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ. ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯿﭙﺮﺳﯿﺪ ﭼﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ؟ ﻣﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ! ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﻏﺬﺍ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ , ﻣﻦ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺩﺭ ﻗﯿﺪ ﺣﯿﺎﺕ ﺑﻮﺩ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﻣﺎﺳﮏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺗﺸﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻟﻮﺩﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻬﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﻮﯾﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺑﻬﺮﺣﺎﻝ ﺁﻧﺸﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﻡ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ ﻧﯿﺎﻣﺪ , ﺳﺎﻋﺖ ۲ ﻭ ﻧﯿﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻓﺘﺮﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺗﻤﺎﺱ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﺗﯿﻤﺴﺎﺭ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ؟ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﯾﮏ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺗﺎﺧﯿﺮ ﺩﺍﺭﻧﺪ.
ﺳﺎﻋﺖ ۴ ﻭ ﻧﯿﻢ ﺻﺒﺢ ﺑﻮﺩ , ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺩﺧﺘﺮﻡ ﺗﺎﺯﻩ ﻋﻘﺪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺪﺭﺷﻮﻫﺮﺵ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻨﺰﻝ ﭘﺪﺭ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﻭ ﻋﺒﺎﺱ (ﺩﺍﻣﺎﺩ ﺷﻬﯿﺪ ﺗﯿﻤﺴﺎﺭ ﺳﺘﺎﺭﯼ ) ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ. ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﮐﺠﺎ؟ ﮔﻔﺖ : ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ , ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺪﺍﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﻤﺎﺱ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﯿﻤﺴﺎﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﺳﺮﺵ ﺑﻪ ﺑﺎﻝ ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎ ﺍﺻﺎﺑﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺯﺧﻤﯽ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻻﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﯾﺪ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﯿﻢ ﺩﻧﺒﺎﻟﺘﺎﻥ !
ﻭﻗﺘﯽ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﯽ ﺩﺭﮐﺎﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺗﯿﻤﺴﺎﺭ ﺷﻬﯿﺪ ﺷﺪﻩ , ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻡ ﭼﻪ ﺷﺪ , ﺩﺍﻣﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺗﯿﻤﺴﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﯿﻤﺴﺎﺭ ۱۲ ﯾﺎ ۱۳ ﺷﻬﯿﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ. ﺳﺎﻋﺖ ۱۱ ﻭ ﻧﯿﻢ ﺻﺒﺢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﺳﻤﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﺩﯾﻮ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﯿﺴﻤﺎﺭ ﻣﻨﺼﻮﺭ ﺳﺘﺎﺭﯼ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺍﺭﺗﺶ ﺑﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺭﺳﯿﺪ.
ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﯾﻘﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﺻﺒﺢ ﺩﯾﮕﺮ ﻃﺎﻗﺖ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺯﺩﻡ ﺯﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ , ﮐﻪ ﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﮑﻤﺎﻥ ﺁﻣﺪ ﺟﻠﻮ، ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﺮﺩ , ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﻨﺪ , ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻦ ﺑﭽﮕﯽ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭﺟﺎﻥ , ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﯾﺪﯼ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺑﺪﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺖ , ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻦ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺖ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ , ﻭ ﺳﻌﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺑﺪﻫﺪ.
ﯾﺎﺩ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﻻﯾﻖ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺑﺎﺩ
نظرات شما عزیزان:
